Boş yuva sendromu, en kısa anlamıyla evli olan çiftlerin belirli bir yaşa geldikten ve son çocuklarının evden ayrılmasıyla birlikte, evde yalnızca ikisinin kaldıktan sonra yaşadıkları bir sendrom olarak adlandırılmaktadır. 

Peki nasıl oluyor da bu sendrom gerçekleşiyor?

Çiftler evlendikten sonra evliliklerinin ilk dönemlerinde evlilik doyumu çok yüksek oluyor ve birbirlerine yeterince zaman ayırabiliyorlar. Bu dönemi aslında ilginin en yoğun olduğu dönem olarak da adlandırabiliriz. Bir süre sonra çiftin ilk çocukları dünyaya geliyor. Bu süreçte genellikle bebek bakımının yoğunluğundan dolayı çiftler birbirine zaman ayıramıyor ve eskisi gibi vakit geçiremiyor. Örnek olarak( yarım saat bir kahve içmek, birlikte yürüyüş yapmak veya evdeyken el ele tutuşmak gibi) yani aslında ebeveyn olma durumu eş olma durumunun önüne geçiyor. İlerleyen yaşlarda ise tüm çocukların evden ayrılmasıyla birlikte çiftler depresif ve hüzünlü ruh haline bürünüyorlar. Bu sendromun oluşmasında etkili olan bazı sebepler ise; çiftlerin ebeveyn olma durumlarını ilk sırada tutmaları, çiftlerin sorunlarını ertelemeleri veya bastırmaları, çiftlerin çocuklarını merkeze alarak birbirini ihmal etmesi şeklinde sıralayabiliriz.

Peki kimler bu sendromu yaşamıyor derseniz..

Çocukları olduktan sonra eş rollerini unutmayan çiftler diyebiliriz.