Fiziksel aktivite (PA), tip 2 diyabetin önlenmesi ve yönetiminde kilit bir unsur olmasına rağmen, bu kronik hastalığı olan pek çok kişi düzenli olarak egzersiz yapmaz.. Diyabette egzersiz ve zindeliğin önemini ortaya koyan yüksek kaliteli çalışmalar yakın zamana kadar yeterli değildi, ancak artık düzenli PA'ya katılımın kan şekeri kontrolünü iyileştirdiği ve lipitleri, kan basıncını olumlu yönde etkilemesinin yanı sıra tip 2 diyabeti önleyebileceği veya geciktirebileceği iyi bir şekilde kanıtlanmıştır. Kardiyovasküler olaylar, mortalite ve yaşam kalitesi. PA ve ılımlı kilo kaybını birleştiren yapılandırılmış müdahalelerin, yüksek riskli popülasyonlarda tip 2 diyabet riskini %58'e kadar azalttığı gösterilmiştir. PA'nın diyabet yönetimi üzerindeki çoğu faydası, hem aerobik hem de direnç eğitimi ile gerçekleştirilen insülin etkisindeki akut ve kronik gelişmeler yoluyla gerçekleştirilir.
Metabolik kontrol: kan şekeri seviyeleri ve insülin direnci.Aerobik egzersiz, diyabetin önlenmesi ve yönetimi için geleneksel olarak uygulanan mod olmuştur. 1 haftalık aerobik antrenmanı bile tip 2 diyabetli bireylerde tüm vücut insülin duyarlılığını artırabilir. Orta ve şiddetli aerobik antrenman, yalnızca birkaç saat ila gün arası bir süre programında olsa bile insülin duyarlılığını artırır .Ayrıca daha düşük bir yoğunluk da insülin etkisini bir dereceye kadar iyileştirebilir . Antrenman, glikoz metabolizması ve insülin uyarılmasında yer alan proteinlerin artan ekspresyonu ve/veya aktivitesi ile iskelet kaslarının insüline tepkisini artırabilir. Orta derecede egzersiz, glikojen sentaz aktivitesini ve GLUT4 protein ekspresyonunu artırabilir ancak insülin sinyalini artıramaz . Yağ oksidasyonu aynı zamanda gelişmiş insülin etkisinin önemli bir yönüdür ve antrenman, kasta lipid depolanmasını ve yağ oksidasyon kapasitesini artırır.
Bir kişinin eğitim durumu, aerobik aktivite sırasında karbonhidrat kullanımını etkileyecektir. Aerobik antrenman, antrenmandan sonra yapılan benzer süreli düşük veya orta yoğunluklu aktivite sırasında yağ kullanımını artırır, bu da kas glikojenini ve kan şekerini korur ve kan şekerinde daha az akut düşüşle sonuçlanır . Tip 2 diyabet, tüm egzersiz yoğunluklarında lipid oksidasyonunda azalma ve daha fazla karbonhidrat oksidasyonuna doğru kayma ile ilişkili olabilir.
