Tedavi edilmeyen ve tekrarlayan depresyonu olan insanlarda, anahtar beyin alanı dediğimiz bellek ve duygulardan sorumlu bölgelerde azalma/küçülme gözlemleniyor. Çalışmalar, özellikle gençlerde ve genç erişkinlerde depresyonun erken tedavi edilmesinin önemini vurgulayarak tedavi sürecinde beynin olası hasarlardan korunabileceğini vurguluyor.  

Depresyonu ele aldığımızda semptomlar; duygudurum değişiklikleri, bilişsel işleyiş bozukluğu olarak adlandırdığımız; bir şeyleri hatırlamakta zorluk çekme, karar vermeyi zorlaştırma, planlama yapma/öncelikleri belirleme/harekete geçme problemleridir. Bunlar, çoğu psikolog ve psikiyatristin depresyonlu kişilerde gözlemlediği belirtilerdir. MRI taramasını kullanan beyin görüntüleme çalışmaları, bu yaygın günlük depresyon belirtilerinin, hipokampus (hafıza merkezi), ön singulat (beynin çatışma çözme alanı), prefrontal korteks (planlama ve yürütme) aktiviteleri dahil olmak üzere, beynin belirli bölgelerindeki anormalliklerle ilişkili olduğunu göstermektedir. 

Alman araştırmacı Thomas Frodl; depresyonlu insanların beyinlerini depresyonsuz insanlarla karşılaştırarak önemli bir çalışma yaptı. Onlara ilk baktıkları zaman, depresif insanların, özellikle hipokampus, singulat ve prefrontal kortekste, sağlıklı (depresif olmayan) insanlarla karşılaştırıldığında birkaç beyin bölgesinde anormallikler görüldü. Daha sonra Frodl, hem depresif hem de depresif olmayan kişileri üç yıl boyunca izledi ve depresyonlu kişilerde, dorsomedial prefrontal kortekste, anterior singulatta, hipokampuste, dorsolateral prefrontal kortekste ve orbitofrontal korteks beyin bölgelerinde azalma/küçülme olduğunu ortaya koydu. Bu oldukça iç karartıcı gibi gözüküyor, ancak nöropsikiyatrinin ilk prensibini göz önünde bulundurarak beynin yaşam boyunca plastisiteyi muhafaza etmesinin önemini unutmayalım. Zaman içinde, tedavi süresince beyin olası hasarlardan korunabilir.

Özetle; antidepresanlar ve psikoterapi ile tedaviye erken başlandığında nöroplastik değişimlerin önlenebilmesi mümkün.